زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ظهور وضعی





ظهور بر آمده از کلام به واسطه وضع را ظهور وضعی می‌گویند.


۱ - تعریف



ظهور وضعی، مقابل ظهور اطلاقی بوده و منشأ آن وضع و لغت است، مانند:ظهور الفاظ عموم در مفهوم شمول و فراگیری.
نشانه این ظهور آن است که برای همه کسانی که به لغت آشنایی کامل دارند، به محض شنیدن لفظ، پدیدار می‌گردد و هیچ گونه انصراف و یا انس ذهنی درآن دخالت ندارد.

۲ - ویژگی ظهور وضعی



از ویژگی‌های این ظهور، حجیت آن است، زیرا قدر متیقن حجیت ظواهر ، ظهور وضعی است، به شرط آن که متکلم قرینه‌ای خلاف آن اقامه نکند.

۳ - تقدم ظهور وضعی بر ظهور اطلاقی



مشهور اصولیون، ظهوری را که مستند آن وضع باشد، در تعارض با ظهوری که مستند آن اطلاق باشد، مقدم می‌دانند.
[۳] خمینی، مصطفی، تحریرات فی الاصول، ج۲، ص۳۸۵.


۴ - پانویس


 
۱. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۵۳۶.    
۲. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۲، ص۱۴۶.    
۳. خمینی، مصطفی، تحریرات فی الاصول، ج۲، ص۳۸۵.
۴. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۲.    


۵ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظهور وضعی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.